funkcja

funkcja
funkcja {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IIa, lm D. funkcjacji {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'czynności, praca, obowiązki, które wynikają z odgrywanej przez kogoś roli społecznej, zajmowanego stanowiska itp.; stanowisko': {{/stl_7}}{{stl_10}}Funkcja prezesa, skarbnika, starosty roku. Odpowiedzialna, zaszczytna funkcja. Pełnić funkcję kogoś. Powierzyć komuś jakąś funkcję. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rola odgrywana przez coś, zadanie czegoś, np. narządów ciała, urządzenia, instytucji.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Funkcja płuc, serca. Wychowawcza funkcja teatru. Funkcja czasownika w zdaniu. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}mat. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wielkość zmienna, której zmiany są zależne od zmian innej wielkości': {{/stl_7}}{{stl_10}}Funkcja algebraiczna, trygonometryczna. <łac.> {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • funkcja — ż I, DCMs. funkcjacji; lm D. funkcjacji (funkcjacyj) 1. «prace, obowiązki, które ktoś ma wykonać; stanowisko» Funkcja społeczna. Funkcja dyżurnego, sekretarza. Powierzyć komuś jakąś funkcję. Pełnić, sprawować, wykonywać jakieś funkcje. Ktoś jest… …   Słownik języka polskiego

  • nominatywny — ∆ jęz. Nominatywna funkcja wyrazu «funkcja wyrazu polegająca na tym, że służy on jako znak językowy odpowiadającego mu fragmentu rzeczywistości; funkcja nazywania» ∆ Znaczenie nominatywne wyrazu «nie umotywowane strukturalnie znaczenie wyrazu… …   Słownik języka polskiego

  • pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… …   Słownik języka polskiego

  • przestępny — 1. praw. «niezgodny z prawem, wykraczający przeciw prawu» Czyn przestępny. Działanie przestępne. 2. rzad. «omijający coś; niestały, nieciągły» ∆ Rok przestępny «rok mający 366 dni, powtarzający się co cztery lata» ∆ mat. Funkcja przestępna… …   Słownik języka polskiego

  • całkowalny — ∆ mat. Funkcja całkowalna «funkcja, której całka istnieje» …   Słownik języka polskiego

  • ciągły — 1. «dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny; stale się powtarzający, stały» Dźwięki ciągłe. Praca, produkcja ciągła. Ciągły ruch. Ciągłe podróże, zabawy. Ciągły ogień artyleryjski. Działanie,… …   Słownik języka polskiego

  • ekstensjonalny — przym. od ekstensja (zwykle w zn. 1) ∆ log. Funkcja ekstensjonalna «funkcja zdaniowa, której przekształcenie w zdanie prawdziwe lub fałszywe zależy od wartości zdań lub denotacji nazw podstawionych w niej za zmienne» …   Słownik języka polskiego

  • emotywny — książk. «dotyczący emocji; uczuciowy» ∆ jęz. lit. Emotywna funkcja mowy «jedna z podstawowych funkcji mowy, polegająca na wyrażaniu za pomocą wypowiedzi językowych poprzez barwę głosu, jego siłę, wysokość pewnych cech nadawcy, np. jego stanu… …   Słownik języka polskiego

  • homeomorfizm — m IV, D. u, Ms. homeomorfizmzmie; lm M. y mat. «taka funkcja ciągła i różnowartościowa, dla której funkcja odwrotna też jest ciągła; przekształcenie homeomorficzne» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • intensjonalny — ∆ log. Funkcja intensjonalna «funkcja zdaniowa, której przekształcenie w zdanie prawdziwe zależy jedynie od sensu (nie od prawdziwości czy fałszywości) wyrażeń podstawianych w miejsce zmiennych» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”